W dobie XXI wieku oglądanie telewizji jest podstawową formą spędzania czasu wolnego przez większość osób, w tym również dzieci, których stosunek do informacji płynących z telewizji cechuje brak krytycyzmu. Wiąże się to z tym, że telewizja może wywierać duży wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka, a także na to w jaki sposób postrzega ono otaczającą go rzeczywistość. Wiedza przekazywana dzieciom za pośrednictwem tego środka przekazu, jest szczególnie dobrze przyswajana, dlatego istotne powinno być to, aby oglądały one tylko te programy, które są dla nich przeznaczone.

Młody człowiek poznaje otaczający go świat posługując się przede wszystkim zmysłem wzroku, słuchu oraz dotyku i węchu. Zmysł wzroku umożliwia przyswajanie i utrwalanie obrazów, zmysł słuchu odbiera dźwięki niosące ze sobą określone informacje, natomiast zmysł dotyku i węchu wzbogaca i dopełnia wiedzę o rzeczywistości. Przy pomocy wzroku człowiek odbiera 83% informacji, słuchu 11%, powonienia 3,5%, dotyku 1,5% i smaku 1%. Treści ukazywane w sposób audiowizualny zapamiętywane są przez ludzi w 65%, wynika z tego, że słuchanie z jednoczesnym oglądaniem umożliwia przyswajanie i zapamiętywanie wielu wiadomości. Telewizja oddziałuje na odbiorcę posługując się obrazem i dźwiękiem, a więc nikogo nie powinno dziwić to, że ma ona ogromny wpływ, na kształtowanie się postaw, poglądów i zachowań młodego widza. Treści ukazywane w filmach, telewizji mocniej wpływają na dziecko niż na osobę dorosłą, dlatego też istnieje zależność pomiędzy osiąganiem sukcesu wychowawczego a doborem programów adresowanych do młodzieży. Telewizja modeluje postępowania dziecka z ogromną siłą, równą sile wychowania przez rodziców, a czasem zdarza się, że nawet większą. Można pokusić się o stwierdzenie, że postacie ukazywane w telewizji stały się obok rodziców „znaczącymi innym”, to znaczy tymi, których dziecko stara się naśladować.

Dorośli przyjmują wiadomości przekazywane w telewizji, jednakże informacje te nie oddziałują na nich tak bardzo jak mogą wpływać na rozwój dziecka, które jest istotą nie w pełni ukształtowaną, wymagającą miłości i wychowawczej troski.

Problem ten nabiera szczególnego znaczenia w czasach, w których przemęczeni pracą rodzice, chcąc zapewnić dobra materialne sobie i swoim potomkom, zapominają o zagrożeniach czyhających na ich dzieci w mediach.

Dlatego istotne wydają się pytania o to, jakie treści przedstawia się w przekazach medialnych, czy owe treści są zrozumiałe dla dzieci, czy stanowią jedynie rozrywkę i na jakim jest ona poziomie. Warto też zastanowić się nad tym jakie wartości, wzory zachowań, obraz świata społecznego i relacji międzyludzkich przekazuje się dzieciom za pośrednictwem filmów, bajek, reklam, czy innych programów telewizyjnych. Współczesne media oprócz tego, że przyczyniają się do upowszechniania kultury, rozrywki i wszechstronnej informacji ukazują również wiele motywów przemocy, relacji patologicznych, kradzieży i rozbojów, z którymi niestety jako widz, styka się młody człowiek. Bezkrytyczni odbiorcy mogą więc wnioskować, że zachowania prezentowane w telewizji, pozostawione bez jakiegokolwiek komentarza, czy negatywnego oddźwięku, nie są czymś godnym potępienia, a w związku z tym są czymś normalnym i naturalnym.

Obserwowane wzory przekonują , że przemoc jest podstawowym sposobem załatwiania spraw, naturalną reakcją, metodą rozładowywania napięć. Widz- zwłaszcza tak ufny, jakim jest dziecko, „przesiąka” określonymi obrazami, nawet nie zdając sobie z tego sprawy jak są one szkodliwe. To co przedstawia telewizja dziecko przyjmuje jako pewną oczywistość, nie analizuje tego co widzi, akceptuje ten przekaz bez kwestionowania. Efektem tego jest obraz rzeczywistości, na który oprócz zachowań niewątpliwie pozytywnych składają się także wzory zachowań agresywnych, relacji patologicznych, które dziecko przyjmuje mimowolnie. Na podstawie obrazu rzeczywistości ukształtowanego pod wpływem treści zawartych w telewizji, dziecko buduje swoją wiedzę o świecie i zasadach funkcjonowania w nim. Warto dodać, że nie zawsze jest to wiedza adekwatna do rzeczywistości oraz korzystna dla funkcjonowania społecznego. Przyczynia się to do tego, że tak ulegający wpływom z zewnątrz młody widz, odwzorowuje wiedze i zachowania ukazane w telewizji, w rzeczywistym świecie. Nieukształtowane postawy moralne dziecka, a także brak zainteresowania rodziców problemem zagrożeń jakie oddziaływają na młodego odbiorcę, mogą doprowadzić do występowania zachowań agresywnych wśród najmłodszych. Priorytetem jest więc to, aby przede wszystkim rodzice ale i pedagodzy, zwracali większą uwagę na to z czym spotykają się dzieci w telewizji. Ważnym elementem zapobiegania agresji jest także rozmowa z młodymi widzami i wyjaśnianie oraz negowanie, określonych treści ukazanych w mediach.

Drodzy rodzice nie zostawiajcie zatem swoich dzieci „pod opieką” takiej „niani”, jaką jest telewizja bo konsekwencje tego mogą być druzgocące i trudne do odwrócenia. Rozmawiajcie ze sowimi dziećmi i tłumaczcie im wszystkie złe zachowania, z którymi stykają się w mediach. Rozmowa naprawdę działa cuda.